Un altre cap de setmana i tots esperant bones notícies. Però penso, quin miracle estic esperant, que tot sigui com abans?
Per una vegada penso que si això porta salut, treball i pau per a tots, ara mateix, si tingués la vareta màgica, ho faria. Però com sempre dic, esperem il·lusionats aquesta medicació que freni aquest petit i maleït virus i si pot ser, la vacuna com més aviat millor. Però hi ha tants “peròs” dins meu, que m’he trobat amb la soledat de la meva ànima i m’adono que demano més i aquest més depèn d’un munt de persones dins el nostre món, que necessita posar la maquinària altra vegada a 100.
Sí, vull salut per tots, però vull també sentit comú. Vull que siguem responsables de la vida que molts ja no poden gaudir d’ella, i ja no pels que han marxat a un nou paradís, a on segur que ja no hi ha malts de cap, sinó pels que ens quedarem sense les persones que la mort a tocat a la seva porta i li ha dit: “el vostre viatge per la terra ha finalitzat, el vostre bitllet ha caducat”.
TRADUCCIÓN
Otro fin de semana y todos esperando buenas noticias. Pero pienso ¿qué milagro estoy esperando que todo sea como antes?
Pero a su vez pienso que si eso nos aporta salud, trabajo y paz para todos, ahora mismo, si tuviera la varita mágica, lo haría.
Pero como siempre digo, esperamos ilusionados la medicación que frene a ese pequeño y maldito virus y, si puede ser, más rápida, la vacuna. Pero hay tantos “peros” dentro de mí, que me he encontrado con la soledad de mi alma y me doy cuenta que pido más y éste más depende de un grupo de personas dentro de nuestro mundo que necesita poner la maquinaria otra vez a 100.Sí quiero salud para todos, pero quiero también sentido común. Quiero que seamos responsables de la vida que muchos ya no pueden disfrutar de ella y no por los que se han ido a un nuevo paraíso, donde seguro que ya no tienen preocupación alguna, sino por los que nos quedaremos sin las personas que la muerte a llamado a su puerta y les ha dicho:“vuestro viaje por la tierra a finalizado, vuestro billete ha caducado”.
Mi Grupo de Duelo es el espacio sin tiempo que tengo para compartir, trabajar y reflexionar y así encontrar de nuevo las herramientas o los recursos, cada uno los suyos, para volver a vivir, viviendo el presente como el mejor regalo que se te da.
Si el presente es un regalo, lo valoraremos como tal, si no es, lo sabremos gestionar.
Entendiendo que sólo la muerte no nos da otra oportunidad.
No es fácil vivir el presente cuando se está permanentemente colgado del futuro idealizado, montándose películas que pueden paralizarnos pues, generalmente, el tiempo les pone, a veces, otro desenlace.
El Duelo es un camino largo y duro de vivir. Pero si conoces el proceso y con antelación lo trabajas, lo acompañas y aprendes a conocerlo desde el gran dolor, se llega a encontrar la paz y la serenidad para seguir viviendo.
BUSCAR AYUDA
¿Y dónde buscar ayuda, si aún vivimos temiendo a la muerte?
Si por no haber no hay asignatura ni cultura de acompañamiento.
No es fácil la respuesta porque no es matemática. No es una ciencia exacta y entonces surgen las pequeñas o grandes terapias que, desde un saber determinado, creemos tener la verdad absoluta.
No hay conexión o la humildad suficiente para reconocer que acompañar a quienes han perdido a un ser querido hemos de saber cómo se llama el infierno o saber escuchar con el convencimiento que si no acotamos el tiempo, ni damos consejos, a veces absurdos, y no sabemos acoger sus lágrimas, no tendrán una oportunidad de creer en un nuevo amanecer.
Si se conociera el proceso, en teoría y en práctica, desde un saber universitario, existiría la posibilidad de atender, acompañar y sanar a estos “pacientes transitorios” y dejarían de caer en cronicidad en este proceso.
Actualmente no hay esta formación. Existen teorías y prácticas que confunden ante un dolor que no se conoce lo suficiente y, siento comentar, que el conocimiento en este tema está a años luz de dar solución a un proceso altamente traumático que quien lo padece se viste, pasado el tiempo, con su mejor disfraz bien para no dar lástima o bien para no recibir los miles de consejos inadecuados y estériles o, lo que es peor, quedar sin más remedio bajo los efectos de una medicación por vida.
Hoy me despido con una frase de Maria José Bao:
“Estoy segura que habrá un antes y un después en la historia de la humanidad, a veces es necesario pasar por esas situaciones para darnos cuenta que hay que echar el freno”
Una abraçada, fins dilluns
Maria Dolors Estivill i Martínez (Lola)
Lola felicitats!!! per tot el que fas,un milió de gràcies , sempre estaré molt agraïda per haver estat un temps amb tu……una abraçada
Nunca podré agradecerte lo suficiente todo lo que has hecho por mi, me ayudaste a encontrar el camino, despertaste en mí las ganas de vivir y de luchar por encontrar la felicidad, y tengo que decirte que lo hemos conseguido, tú y yo. Gracias infinitas, te quiero Lola. Un abrazo enorme
Son solo 4 meses que falleció mi hijo querido David y lo que si sé es que lo único bueno que me ha pasado desde entonces es caer en tus manos y junto al grupo de terapia de duelo que tu conduces enseñarme a querer seguir viviendo que a veces es lo único que alcanzo conseguir, pero que contigo y los pasos de los demás padres que llevan dados antes que yo, creo que volveré a vivir con dolor pero viviré. Gracias siempre por estar cerca Lola.
Hemos pensado alguna vez en el hecho de que,a pesar de los horrores de éste virus,al menos habrá algo positivo?No lo sé,pero la gente dice,”vamos a cambiar “pero yo digo que para cambiar debemos despojarnos de nuestro egoísmo,envidia,lujos,mezquindades,odios etc.Y pienso que,cuando pase todo esto,volveremos a la vida cómoda que hemos tenido,sin pensar en los demás y que el mundo siga como antes con cerebros como ordenadores u ordenadores como cerebros. Termino diciendo que la mente es difícil de dominar pero vamos a procurar dominarla porque el hombre que se levanta es aún más grande que el que no ha caído.Un abrazo compañer@s🙅🏼♂️👍🏻
Los Grupos de Duelo del Banc Solidari que lleva Dolors Estivill son un ejemplo de ayuda solidaria unica en Barcelona, la profesionalidad de Lola y su amor a ese trabajo permites que más de cien personas continuamente, disfruten de su apoyo y consejos. Gracias Lola.